Pech in de sport
De afgelopen week was er een met twee gezichten, soms zit het mee en soms zit het tegen. Op duivengebied hebben we de afgelopen dagen veel beleeft, en helaas niet alleen maar leuke dingen.
Eerst maar het positieve.. We hebben afgelopen zondag een prima uitslag gemaakt! Met de 5e en 6e in het rayon zijn we meer dan dik tevreden. Vooral de duivinnen hebben het (weer) goed gedaan. Ondanks de matige trainingen in de vroege ochtend hebben ze laten zien dat ze nog steeds veel plezier beleven aan het weduwschap spelletje.
Zondagochtend 7:00 uur, de vliegduiven worden gelost in Chimay.. Gezien het weer en de afstand kunnen we prima de jongen nog even africhten. Op tijd alles in de mand en met onszelf afgesproken dat we om 10:00 uur gaan lossen op 25 KM. Het is nog vroeg dus de jongsten kunnen er nog wel even uit, en ze hebben er zin in. Na ruim een uur komen de eersten terug en net als we aan de koffie zitten buiten zien we de laatste terugkomen. Het ziet er een beetje vreemd uit, beide poten hangen los onder het lichaam.. en ja hoor, een buiklanding en dan weet je het wel! Gebroken (eerder verbrijzeld) gelijk onder het lichaam dus niet te spalken. Ook een flinke schaafwond, waarschijnlijk door de draden heen gekomen. Het duifje heeft het helaas niet gered, we missen er nog één, die zal ook wel door de draden heen gekomen zijn.
Een dag eerder hadden we al de pech dat er een jong thuis kwam met twee grote wonden in buik en vleugel, uitgeschakeld door de roofvogel. Deze junior heeft het ook niet gered.
Dan het africhten, prima omstandigheden en een mooie groep jongen. Om 10:00 uur gelost.. Om een lang verhaal kort te maken, tegen 12:30 uur de eerste grote groep van 33 stuks. Pff dat was schrikken maar als er zoveel in een keer komen geeft dat wel weer hoop. Het nakomen gaat erg traag en s’ avonds missen we nog 10 stuks, een dag later komen er nog 3 na zodat de teller nu op min 7 staat. Ik weet het, we krijgen allemaal een slechte africhting. En ze leren er veel van enzovoort enzovoort, maar het is wel een klotengevoel!
En dat is nog niet alles.. Maandagavond de duivinnen los voor hun eerste training na de vlucht. Ze vliegen goed maar zijn wel een beetje schrikkerig, waar het van komt weten we niet. En dan schrikken ze op van het hok, een knal en ja hoor.. tegen het raam van de keuken. En ook deze duif, een jaarling duivin, heeft het niet gered!
7 duiven achter van een korte africhting en 4 dood, het trieste balans van week 27.
Maandagochtend hadden we onze vaste 5-wekelijkse afspraak staan met Nanne Wolff. Heel mooi want we willen graag weten of de junioren wel echt gezond waren en hoe het kan dat onze duivinnen zoveel beter vliegen dan onze doffers. Dus deze keer met twee manden richting Zwolle. De uitkomsten van het (zeer grondig) onderzoek; de duivinnen zijn super, niets aan doen! De jonge duiven.. “donders wat heb je die mooi” aldus de dokter, ook niets aan doen! En dan de doffers, deze toch maar dubbel gecheckt. Alle normale controles waren prima maar een extra kropcontrole gaf aan dat er wel een ontsteking in de krop aanwezig was, bij alle gecontroleerde doffers. Dus dat is geen toeval!
Zo zie je maar dat het niet voor niets is dat je af en toe je duiven laat controleren. Ook al vliegen ze prijs en komen ze netjes terug van de vlucht, er kan altijd iets onder de leden zitten.
Twee dag een drankje in het water en dan moet het weer goed zijn, we hopen het!
Al met al genoeg beleefd en ik denk dat ik niet de vrolijkste ben geweest de afgelopen dagen. Hopen dat het nu goed blijft gaan en dat we de afgelopen week maar snel mogen vergeten.
Zaterdag de laatste Vitesse vlucht en de eerste Fond vlucht, hopen dat het weer een beetje mee wil werken. Iedereen alvast succes voor de vluchten, en gaat de kantine weer open, geniet er dan samen van!
@ STAY SAFE
# Een uurtje trainen en dan terug komen met een gebroken poot, zo jammer!